Team B

We houden ons aan plan A……….. maar we veranderen onze naam in…….. Team B Goedenavond lieve allemaal, Zoals de meeste van jullie weten wordt onze kanjer bijna 18 jaar. Al vanaf zijn 5e leeft onze kanjer met Type 1 Diabetes, hij doet dat echt bewonderingswaardig goed en ik heb in al die jaren nog meer respect gekregen voor mensen die leven met deze, voor anderen (vaak), onzichtbare rotziekte. Natuurlijk wil Björn als geen ander dat Type 1 voorgoed verdwijnt, al is het maar dat hij dan van al die medische toeters en bellen af is. Maar het zou hem ook geweldig lijken om straks zonder na te denken biertjes te gaan drinken 😉 Al vele jaren is hij het gezicht (en de reden) van Team Björn, ook de laatste jaren wil hij natuurlijk dat er heel veel geld opgehaald wordt voor onderzoek naar een genezing, maar ik snap dat hij het al jaren lastig vindt om zelf in het middelpunt van de belangstelling te staan. Zijn moeder daarentegen……….. nee hoor, elk jaar vind ik het ook steeds moeilijker worden om weer een team te starten, gewoon, omdat zoveel lieve mensen ons al jaren steunen. Ook lijkt alles om ons heen niet makkelijker te worden, zoals met corona en nu de oorlog hier niet ver vandaan. Maar toch, iemand moet het doen, en ik als moeder voel een grote verantwoordelijkheid om toch ook dit jaar weer de stoute schoenen aan te trekken. Op 11 juni 2022 wordt er weer een JDRF Walk gehouden en dat wij meedoen is zeker!! Want zonder geld geen onderzoek, zo simpel is dat helaas. Onze kanjer kreeg de diagnose Type 1 Diabetes vandaag precies twaalf jaar geleden. 13 april 2010, die datum staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. De klap kwam als donderslag bij heldere hemel en het gekke is dat op die dag zelf ik geen enkel idee had wat deze diagnose eigenlijk betekende, gelukkig maar, denk ik nu achteraf. Ik wist helemaal niets van die slopende rotziekte, niemand in de familie, en niemand die wij kende was er bekend mee. Ja, ik moest leren mijn doodzieke en huilende kind van vijf met een flinke naald te injecteren, elke dag weer, meerdere keren per dag. Ook zijn kleine vingertjes moesten eraan geloven. Meerdere keren per dag, elke dag, elke avond en elke nacht moest er bloed geprikt worden om zijn glucose waardes te weten. Hij wist toen niet dat ik elke keer jankend en kotsend op de gang van het ziekenhuis heb gestaan van angst, verdriet en machteloosheid. Vanaf die dag is onze kanjer afhankelijk van insuline om te overleven, elke dag sindsdien en elke dag voor de rest van zijn leven als er geen genezing komt. Als je Type 1 Diabetes hebt wordt er geen insuline aangemaakt, insuline is een hormoon dat mensen zonder Type 1 zelf aanmaken, vanaf de diagnose moet dat dus van buitenaf ingebracht worden. Maar als je teveel insuline toedient kan je bloedglucose te laag worden, en kan je je duf gaan voelen, flauw vallen en in coma raken, als je echter te weinig insuline toedient kan je glucose waarde te hoog worden met kans op hyperglycemie en ook dan kan je in coma raken………… Van Type 1 heb je nooit een vrije dag en er is geen genezing, maar er is wel hoop, en daarom doen we ook dit jaar weer mee met de JDRF Walk. JDRF financiert baanbrekend onderzoek naar een genezing voor Type 1 Diabetes en wij willen toch ook dit jaar daar weer een klein stapje in bijdragen. Dus vandaar dat wij dit bericht zijn gestart met Plan A, dat is nog steeds het oorspronkelijke plan van ons team: zoveel mogelijk geld ophalen om een gezondere toekomst mogelijk te maken voor alle mensen met Type 1 Diabetes. Dank weer voor het lezen en wij wensen iedereen een gezonde, gezellige en onbezorgde zomer!!! Heel veel liefs van Team B 😉 dat is echt even wennen 😉